'Erbovenop gekomen door werkwijze Gelinckschool'
Nico en Rosanne hebben twee kinderen op de Gelinckschool in Oostvoorne. Op de reguliere basisschool liepen ze vast en werden ze niet begrepen. In kleinere klassen en met meer persoonlijke aandacht hervonden de kinderen hun zelfvertrouwen en motivatie.
'Stoorzender van de klas'
,,Annabel, onze oudste, begon op een gewone basisschool. Hier werd ze al snel bestempeld als de stoorzender van de klas. Het probleem was echter dat Annabel moeite had met de hoeveelheid prikkels van zo'n grote klas van dertig leerlingen. Door de prikkels en stress
had ze steeds meer moeite om goed te slapen en te functioneren", legt moeder Rosanne uit.
,,Daardoor sliepen wij ook steeds slechter. We zagen het zelfvertrouwen van ons kleine meisje volledig kelderen. Natuurlijk waren er gesprekken tussen haar basisschool en ons, maar dit leidde eigenlijk tot niets.”
Gek van de medicijnen
Nico vult aan: ,,De school raadde medicijnen aan, maar daar werd Annabel echt helemaal gek van, dus daar stopten we snel mee. Door het slaaptekort en de stress die Annabel had werd haar gedrag slechter en werd ze ook vaker ziek. Na ongeveer drie jaar aanrommelen, moesten we haar zelfs vaker thuis houden, omdat ze school niet meer aankon. Maar dat voerde de druk op het gezin wel op.”
Begeleiding vanuit school voor thuis
Na meerdere gesprekken met de intern begeleider werd er uiteindelijk besloten om over te stappen naar de Gelinckschool in Oostvoorne.
,,Annabel kwam eerst in een, toen beschikbare, huiskamerklas terecht waar ze 25 procent les kreeg en 75 procent spelenderwijs leerde. Na twee maanden was ze tot rust gekomen en kon ze doorstromen naar groep vijf", vertelt Nico.
Rust, regelmaat en discipline
Ze kwam in een klein klasje met maximaal vijftien kinderen. ,,We zagen dat er meer toezicht en begeleiding was, zowel in de klas als met het buitenspelen. Annabel ging met stappen vooruit, maar had in het begin wel moeite met wat situaties in de klas. Zoals een stoel die door het lokaal vloog of scheldwoorden van enkele kinderen en dit had ook zijn uitwerken thuis."
,,Door goede begeleiding vanuit school konden we thuis ook de juiste structuur aanbrengen. Rust, regelmaat en discipline werden belangrijke begrippen. Door positief te reageren en te
motiveren kreeg Annabel haar zelfvertrouwen weer terug en kon ze weer goed
slapen."
Ruzie in de klas en op schoolplein
Inmiddels was Casper ook oud genoeg om naar de basisschool te gaan, maar hij werd al snel teleurgesteld. Rosanne: ,,Hij had er zoveel zin in, hij kon bijna niet wachten tot het zover was. Maar na een aantal dagen zagen wij dat het niet lekker liep. Casper is een lief jongetje, maar werd niet begrepen op de basisschool met zoveel kinderen. Hierdoor kreeg hij woedeaanvallen en had hij veel ruzie in de klas en op het schoolplein."
,,Ik handelde snel en vond een klein schooltje in Oostvoorne. Hier heeft hij heerlijk gespeeld in groep één. De leraren stelde voor om groep twee over te slaan. Ze dachten dat hij zich verveelde in de kleuterklas en slim genoeg was om naar groep drie te gaan."
Van een vrolijk clowntje naar een droevig mannetje
Maar stilzitten in de schoolbankjes was nog niet voor Casper weggelegd. Hij moest groep drie over doen. ,,Hij veranderde hierdoor van een vrolijk clowntje naar een droevig mannetje met zijn ziel onder zijn arm. Hij werd gepest en kwam alleen nog maar in de problemen.”
Nico vult aan: ,,Zijn juf was van de oude stempel en in plaats van Casper te motiveren zat ze
bovenop alles wat hij niet goed deed. Dat doet het zelfvertrouwen van zo’n klein mannetje natuurlijk helemaal geen goed.”
Complimentjes voor alles wat hij goed deed
,,Hij begon geluidjes te maken in de klas en zich veel af te zonderen op het toilet om aan de prikkels van de drukke klas te ontkomen", aldus Rosanne.
Na herhaaldelijk aandringen van de ouders observeerde de intern begeleider Casper en kwam ook tot de conclusie dat het jochie niet meer op een reguliere school tot zijn recht
kwam. ,,Gelukkig konden we ook met hem de overstap maken naar de Gelinckschool. Vanaf de eerste dag kwam hij vrolijk uit school. Hij kreeg weer zelfvertrouwen en er werd naar hem geluisterd. De juf complimenteerde hem met alles wat hij goed deed. Ze zag hem, ze was betrokken en hij voelt zich veilig. Wij zijn er als gezin weer bovenop gekomen, dankzij het passend onderwijs voor onze kinderen”, besluit Nico.