'Ik kon niet met mijn emoties omgaan'
De schoolcarrière van Nora is op zijn zachtst gezegd stormachtig verlopen. In de brugklas kondigden zich de eerste problemen aan. Nora: ‘Het was een school met grote klassen, er was minder individuele aandacht en ik werd niet gecorrigeerd. Ik ontwikkelde gedragsproblemen. Wat dat inhield? Ik was opstandig, wilde niet luisteren, was niet te corrigeren. En werd van school gestuurd. Op mijn volgende school werd het alleen maar erger, ik was vet aan het puberen. Je maakt je los van je ouders, je vrienden, je voelt je onzeker en doet dingen die je eigenlijk niet wilt doen. Op zoek naar een eigen identiteit.’
Erin geluisd
Nora werd door school aangemeld bij Altra College. Nora: ‘Ik voelde me erin geluisd. Ik dacht dat ik voor drie maanden naar een time-out project zou gaan, bleek ik aangemeld voor ZMOK! Ik was heel opstandig en paste wat dat betreft precies bij de Altra-doelgroep. Pubers die steeds grenzen verleggen en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Het verschil met mijn oude school was dat alle leerlingen zo waren. En dat ze hier wél grenzen stelden.’
Spontaan, open, positief, representatief: in de vierentwintigjarige Nora is geen spoor te bekennen van de puber met gedragsproblemen die tien jaar geleden bij Altra College Centrum rondliep. De ontwikkeling die ze doormaakte is indrukwekkend, maar kwam haar beslist niet aanwaaien.
Vertrouwen
Ondanks al haar boosheid, wist ze in het derde jaar van het vmbo-t toch een aantal deelcertificaten te behalen. Belangrijk in die periode is het contact dat ze opbouwt met haar mentor Ellie. Nora: ‘Ellie was de enige die me begreep, die in me geloofde en me triggerde om het beste uit mezelf te halen. Mijn vertrouwen had een behoorlijke knauw gehad, toen ik op de basisschool mavo-advies kreeg, terwijl ik een havo-citoscore had. Mijn juf geloofde niet in mij. Dat Ellie wel vertrouwen in mij had, is heel belangrijk voor me geweest.’
Kwartje viel
Toch was het jaar op Altra College niet de opmaat voor verbetering. In tegendeel, door haar gedragsproblemen werd ze opgenomen in een justitiële instelling, waar ze tweeëneenhalf jaar verbleef. Nora: ‘In het begin van de behandeling stelde ik me niet open, ik wilde alleen de tijd uitzitten. Ik kon niet met mijn emoties omgaan, ik wist gewoon niet hoe ik moest zeggen dat iemand me had gekwetst. Boosheid was het enige dat ik had. Uiteindelijk viel het kwartje en leerde ik op een andere manier met mijn emoties omgaan.’